Jac Janssen in gesprek met Eva-Maria den Balvert
Op een van de mooiste en in elk geval een van de stilste pleintjes van de Utrechtse binnenstad weerkaatsen kinderstemmen tegen de kerkmuren. Verder heerst er rust op het Pieterskerkhof. Binnen op nummer 16 is UCKringlid Eva-Maria den Balvert druk met de voorbereiding voor de Dag van de Mantelzorg. Mantelzorg is een van de gebieden waarop de welzijnswerkers van U Centraal actief zijn.

Luisteren
Maar wacht, ik ken haar toch van de stichting JoU, jongerenwerk Utrecht? Eva-Maria legt nog maar eens uit dat beide stichtingen hun bestuur delen én het gezamenlijk bedrijfsbureau waarvoor zij werkt: grofweg eenderde voor JoU en tweederde voor U Centraal. Die laatste moeten we niet verwarren met de aannemerscombinatie die het spoor rond Utrecht vernieuwde: U-centRaal. Tot zover de stof tot verwarring.

Werken voor twee stichtingen is soms wat ingewikkeld maar vooral leuk, vertelt Eva-Maria. Maar sinds ze haar uren bijhoudt is het overzicht beter. Het vergt veel schakelen. ‘Het zijn ook verschillende menstypes. Jongerenwerkers zijn over het algemeen losser in de omgang, improviserend en multicultureel. Ze zijn erg bedreven in de basis-communicatie: luisteren zonder oordeel en met oprechte aandacht. Iets wat in onze samenleving zo weinig gebeurt. Bij hen heeft het ook niet altijd zin om dingen drie weken tevoren te plannen. Werken voor twee organisaties met verschillende culturen is heel leerzaam voor mij.’

Inhoudelijk
‘Op mijn elfde wilde ik al journalist worden!’ zegt Eva-Maria vrolijk. Dus deed ze de school voor journalistiek in Zwolle, verkaste via Harderwijk naar Utrecht en was ruim tien jaar lang journalist bij diverse edities van het AD. ‘Het prettige was dat ik de meeste tijd het regionieuws deed, wat een zekere mate van betrokkenheid gaf.’ Maar toch: het nieuws was vluchtig. Eva: ‘Ik hou meer van verbinden dan van confronteren, wat journalisten doen. Bij de derde reorganisatie besloot ik het roer te gooien om me op communicatie te richten. Met een voorkeur voor non profit, want dat inhoudelijke past het best bij mij.’ Zo kwam ze in 2007 terecht als medewerker communicatie bij Stichting Stade, voorloper van U Centraal. Vanaf 2011 kwam daar de nieuwe Stichting JoU bij.

Ontmoetingen
‘Op de afdeling vrijwillige inzet van U Centraal koppelen we vrijwilligers aan mensen die hulp nodig hebben’ legt ze uit. Dat moet je heel breed zien, van vier keer per jaar iemands tuin bijhouden tot wekelijks samen een kop koffie drinken. Dat werkt niet alleen voor degene die de steun ontvangt, ook de vrijwilliger zelf wordt er beter van. Door dit soort ontmoetingen tussen mensen die elkaar anders niet zouden leren kennen, verdwijnen vooroordelen. Al is het maar bij die paar mensen.’ Dit verklaart meteen het motto dat ze voor haar profielpagina koos. ‘Ik weet niet hoe ik eraan kom, ergens gehoord in het Engels denk ik. Ik ben totaal geen zweverig type hoor. Maar die druppel in de oceaan is het tegendeel van de druppel op de gloeiende plaat. Alle kleine beetjes helpen, denk ik.’

Vrygrond
Dat sociaal-maatschappelijk betrokkene zat er al vroeg in. Het bracht Eva-Maria ertoe in 2012 zelf een half jaar vrijwilligerswerk te doen in een Zuid-Afrikaanse township, Vrygrond in Kaapstad. ‘Daar werkte ik als communicatiemedewerker, fondsenwerver en computerdocent. De computerles ging vaak op een zeer basaal niveau. Dit is je werkstation, dit het beeldscherm, dit de muis… Het is heel anders werken in een organisatie waar laptops soms worden gestolen en de inkt in de printer afhankelijk is van sponsors. Niets is vanzelfsprekend. Ik vroeg een cursist waarom ze elke keer een nieuw document aanmaakte. Omdat het scherm vol is, zei ze. Op zich heel logisch."

Na haar overstap van de journalistiek naar de communicatie besloot ze zich te scholen in haar nieuwe stiel. ‘Ik wilde geen voormalig journalist blijven’, zegt ze. Daarom volgde ze C-opleiding bij Van der Hilst. Ze voelt zich thuis in de beleidsmatige kant van het communicatievak maar is ook niet te beroerd om uitvoerend werk te verrichten.

Nu schrijft ze dus het ene moment een brochure met de menu’s voor de maaltijdservice en staat ze het volgende moment de pers te woord over radicaliserende jeugd. ‘Machtig interessant. Wat er in de krant staat, maken wij in het echt allemaal mee.’

Rubriek: Onder het motto
Veel leden van de UCK voeren een motto op hun profielpagina (alleen toegankelijk voor leden). Waarom koos iemand juist dit motto? Is het van eigen makelij of ontleend aan een inspiratiebron? Wat zegt dit over hoe jij in je werk staat? Anderen voeren geen motto. Nooit aan gedacht? Of is jouw boodschap te complex voor één lijfspreuk? En als je er dan toch een moest kiezen, werd het dan een Cruyffiaans aforisme of een klassiek filosofisch statement uit het Grote Boek der Citaten? Vanaf nu krijg je op ongeregelde tijden een kijkje in de professionele keuken van UCK-leden. Via het doorgeefluik van hun lijfspreuk. Veel leesplezier. NB. Wil jij meer over jezelf en je werk vertellen aan de hand van je motto? Neem dan contact op met Jac Janssen.