Over lid zijn van de UCK: In gesprek met Monika Knottnerus
De Utrechtse Communicatiekring groeit! En met elk lid, wordt er een verhaal toegevoegd aan ons netwerk. Maar wat zijn die verhalen? Af en toe lichten we er eentje uit en spreken we kort met een UCK-lid over de keuze waarom hij of zij lid is geworden. We spraken met UCK-lid Monika Knottnerus, al meer dan twaalf jaar betrokken bij ons
Door Wilmie Geurtjens
Wil je jezelf even voorstellen?
Monika Knottnerus van PRezz videoproductiehuis. Al 23 jaar woon ik met plezier in the middle of nowhere, oftewel tussen de bossen en weilanden van Doorn en Driebergen. Op een steenworp afstand ligt mijn bedrijf PRezz videoproductiehuis, pal naast het best bewaarde geheim van de Utrechtse Heuvelrug: het Nationaal Bomenmuseum. Je vindt er duizenden boom- en struiksoorten, afkomstig uit de hele wereld.
Wat is je expertise binnen het communicatieveld?
Na tien jaar loondienst in sales en marketing ben ik in 2004 een reclamebureau gestart. Met veel diensten en vanuit de Pippi Langkous mentaliteit: “Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan.” Om niet steeds opnieuw het wiel uit te hoeven vinden, zocht ik telkens de juiste professionals om mee samen te werken. En ik werd lid van meerdere netwerken.
Met mijn reclamebureau maakte ik ook bedrijfsfilms. In januari 2005 zei een klant, heel trots op de film over zijn bedrijf: “Ik wil deze film op mijn website hebben, kan dat?” Dat kon technisch niet. Maar een maand later werd YouTube opgericht. Dat veranderde alles. Videomarketing zou booming worden - zag ik al heel snel. Ik besloot mij hierin te specialiseren. Intussen hebben we bij PRezz videoproductiehuis ruim 900 films gemaakt. We werken samen met zo’n tachtig professionals.
In 2013 werden mijn zakenpartner Pauline Teunissen en ik door 120 ondernemers uit de gemeente Utrechtse Heuvelrug voorgedragen voor de Ondernemer van het Jaar-prijs. Die had als thema: ‘Samenwerken en verbinden’. In januari 2019 zijn we in de categorie middenbedrijf daadwerkelijk Ondernemer van het Jaar geworden. Volgens de jury blinken we onder andere uit in klantgerichtheid.
Hoe lang ben je nu lid van UCK?
Sinds 2007. Al die jaren kom ik naar de meeste bijeenkomsten. Vooral de masterclasses vind ik leuk. Je verdiept je dan iets meer in een onderwerp en kunt daarbij met anderen sparren. Omdat de masterclasses aan kleine groepen worden gegeven en langer duren, krijg je ook beter contact met anderen. Daar houd ik van. Onze studiereis naar Antwerpen was voor mij dan ook een hoogtepunt. Het is leuk wat langer met elkaar op stap te zijn en het programma was geweldig. De Nieuwjaarsborrels vind ik het minst interessant, omdat er alleen genetwerkt wordt. De laatste Nieuwjaarsborrel was voor mij wel bijzonder. Op initiatief van Irma van Zand zijn we met een groepje samen gaan eten. Je krijgt dan vanzelf verdieping en verbinding.
Waarom ben je lid geworden van UCK?
Ik hoorde via-via over een communicatieclub in Utrecht. Dat was vóór de opkomst van social media. In die tijd was op LinkedIn nog maar een handjevol mensen te vinden, Twitter bestond niet eens. Ik ging kijken en trof goede sprekers, verbreding van kennis, leuke locaties en gezellige mensen. Oftewel een actief en ambitieus netwerk. Ik was direct verkocht.
Waarom blijf je zo lang lid van UCK?
Omdat mijn specialisatie vrij smal is, vind ik het interessant om iets over andere communicatiegebieden te weten. Dankzij goede sprekers leer je veel bij UCK. Waar ik ook van geniet, zijn de verschillende locaties waar wij komen. Zodra een uitnodiging komt, kijk ik eerst naar de datum: kan ik? Dan naar het onderwerp: wil ik? En vervolgens naar de plaats. Want soms kom ik gewoon voor een bijzondere locatie, ook als het thema of de spreker mij niet boeien.
Wat zijn je verwachtingen en wensen van UCK?
Op dit moment: Nach Berlin! Over die stad kan ik boeiende ervaringen delen. In de tijd van het IJzeren Gordijn heb ik Berlijn van beide kanten meegemaakt. Ik ben tenslotte om de hoek – aan de westgrens van Polen - opgegroeid. Ik hoop van harte dat de studiereizen een jaarlijkse traditie worden.
De foto is genomen voor bioscoop Kino Pionier 1907 in Szczecin (Noordwest-Polen), de stad waar Monika geboren en getogen is. Haar moeder heeft er jarenlang gewerkt. Vrijwel dagelijks kwam ze na school even langs. Sommige films heeft Monika heel vaak gezien en ooit wilde ze zelf ook films gaan maken. Ze komt nog bijna elke keer als ze in Szczecin is in deze bioscoop. Het is een ambitieus filmhuis met bijzonder publiek, waar je films ‘contempleert’. Popcorn is er verboden. Daarom heeft ze die er als grapje ingemonteerd.
Titel | Bestandsgrootte | MIME-type | ||
---|---|---|---|---|
Geen resultaten gevonden |