Jos Wildeboer, de uitgever van de Uitloper, begon hiermee in 1988, nadat hij het blad een jaar eerder in zijn woonplaats Breda had geïntroduceerd. In de jaren die volgden werd de Uitloper, zoals de initiatiefnemers het omschrijven: een bekende ‘uitgaansbijbel’.

Wildeboer herinnert zich de begintijd nog goed: “De optredens van bandjes werden toen nog letterlijk op bierviltjes geschreven, wanneer ik mijn rondje door de stad maakte. En vooral de fax was onmisbaar: meterslang papier rolde wekelijks uit het apparaat, afkomstig van onder andere de bioscopen, de Stadsschouwburg, Vredenburg of discotheek Fellini, toen gevestigd onder het stadhuis en destijds de hipste tent van Utrecht. Ik weet bij God niet meer hoe ik dat toen allemaal zonder internet heb gedaan.”

Smartphone

Zijn vrouw Luciënne Smit, al die jaren verantwoordelijk voor de redactie, herinnert zich vooral ook al het typewerk van de aanvangstijden van alle films in de ladder. “En we moesten natuurlijk ook zorgen dat alles er was. Bellen en nog eens bellen voor de agenda-informatie, later ging dat natuurlijk een stuk makkelijker via de mail.”

De komst van de smartphone en de populariteit van social media heeft de urgentie van de Uitloper de laatste jaren ondermijnd. “Ondanks de nog grote groep trouwe lezers, zien we dat de uiterste houdbaarheidsdatum aan het naderen is”, aldus Wildeboer. “Op tijd stoppen is verstandiger dan tegen beter weten in door te gaan”, is dan ook zijn gedachte.

“Net als na een geslaagde theatervoorstelling maken wij dan ook een diepe buiging voor de stad Utrecht, die ons de gelegenheid heeft gegeven al die jaren de Uitloper te maken. Ook al vonden sommigen deze altijd wat moeilijk terug te vouwen.”

Dit artikel is met toestemming overgenomen van De Utrechtse Internet Courant (DUIC) en werd daar gepubliceerd op 3 juli 2018