door Wilmie Geurtjens

Wil je jezelf even voorstellen?
Als politiek adviseur, zo zie ik mezelf. Iemand die meedenkt over het doel, ofwel de ‘purpose’ van de organisatie of het bedrijf en hen helpt hun standpunt en belangen over het voetlicht te brengen in het publieke domein.  In politiek Den Haag en Brussel noem ik me lobbyist. Veel mensen denken dat je dan voor Shell werkt, maar echt, je hebt in Nederland en in de EU honderden lobbyisten voor NGO’s, overheden of goededoelenorganisaties. Alleen noemen zij zich vaak belangenbehartiger of PA-adviseur. 

Ik heb in Utrecht rechten gestudeerd en werk al 25 jaar in een politiek-bestuurlijke context. Dat past bij me, want via mijn moeder kreeg ik de politiek met de paplepel ingegoten. Al op mijn vierde liep ik met haar mee in haar campagnes voor de VVD in Noord-Brabant, en bij ons thuis rolden alle maatschappelijke thema’s over tafel. 

Mijn eerste ‘echte’baan was die van medewerker van een Kamerlid. Politiek is de waan van de dag, maar vooral mensenwerk. Politicus ben je 52 weken per jaar, altijd bereikbaar, altijd benaderbaar, al sta je een zak chips te kopen of langs het voetbalveld naar je dochter te kijken. Het was fascinerend leuk om dat mee te maken. Om het denkproces van politici te volgen en te zien wat ze doen voor hun kiezers. Vervolgens heb ik heel veel vlieguren gemaakt bij consumenten- en patiëntenorganisaties, bij bureaus en bij bedrijven. Dertien jaar geleden vond ik dat ik over genoeg verschillende schuttingen had gekeken om voortaan zelfstandig en veelkleurig advies te kunnen geven. Ik begon mijn bedrijf pa-cc.nl, public affairs, coaching & consulting. In 2012 nam ik met een vakgenoot het initiatief tot een samenwerking van ondernemende professionals in public affairs en reputatiemanagement. Die hebben we Van Belang & Partners genoemd.

Wat is je expertise binnen het communicatieveld?
Ik werk op het kruispunt van corporate en public affairs. Er zijn buiten organisaties om altijd maatschappelijke ontwikkelingen waar ze iets mee moeten. Ik houd me bezig met hun juridische zaken, corporate communicatie, issue management en mediamanagementtrainingen. Daar hoort intensief contact bij met zowel mensen in de media als mensen in de politiek.

Hoe zet je je expertise op dit moment in?
Tijdens de laatste verkiezingsperiode heb ik verschillende maatschappelijke partijen zonder eigen lobbyist geholpen bij hun standpuntbepaling. Voor die organisaties schreef ik nieuwsbrieven en blogs. Nu, na de verkiezingen, begint het échte werk. Van Belang &Partners gaat aan de slag om zienswijzen van een grote organisatie in de zorg duidelijk te maken aan de politiek. Jammer genoeg moet dat zonder de gemakkelijke ontmoeting in het echt, bij Nieuwspoort in Den Haag bijvoorbeeld. Iemand een hand geven, een rustig gesprek voeren, dat ontbreekt. Voor iemand met een beetje Italiaans bloed is dat moeilijk hoor. De keerzijde van de huidige situatie is wel dat iedereen zijn telefoon opneemt en je vrij snel een beeldbel-afspraak kunt regelen.

Hoe lang ben je nu lid van UCK?
Sinds begin 2020.

Waarom ben je lid geworden van UCK?

Ik was altijd een betrokken lid van Logeion en van de Beroepsvereniging voor Public Affairs, de BvPA. Zo organiseer ik met Logeion jaarlijkse Brusselreizen. De UCK kende ik amper. Een zakelijke relatie had me er wel al eens geïntroduceerd, maar het lidmaatschap kwam er eerder niet van. Nu dus wel, want ik wil voorkomen dat ik in één spoor terecht kom. De mensen bij UCK zijn op een andere manier met het vak bezig dan ik. Het leek me heel gezond om mezelf in een andere omgeving te plaatsen en een andere zienswijze te horen. 

Wat zijn je ervaringen tot nu toe?
Ik heb een paar heel leuke bijeenkomsten gehad in hotel The Anthony in Lombok en bij het RIVM in De Bilt. Beeldbijeenkomsten halen het daar natuurlijk niet bij. Geen wonder als je weet dat de gemiddelde spanningsboog van mensen drie minuten is. Maar ik ben heel blij met de inzet en energie van het bestuur en iedereen die eraan meewerkt. Daarom blijf ik ook lid.

Wat zijn je verdere verwachtingen en wensen van UCK?
Het zou heel mooi zijn om elkaar weer eens op te zoeken. In het echt te kunnen vragen: ‘Hoe gaat het met je?’ Een bijna onmogelijke taak in de huidige tijd, ik weet het. Ik mis gewoon het verenigingsgevoel.

Gekoppelde documenten

	Titel	Bestandsgrootte	MIME-type
	Michiel Krijvenaar.jpg	29,5 kB	image/jpeg